Voor de 3e keer op mijn zijde in het donkere kamertje en weer dezelfde radiologe. Ze vraagt, wat komt u doen? Uh weer een punctie toch? Want de eerste was mislukt.
Raar maar waar, maar die informatie ontbreekt in het ziekenhuisdossier. Zij kijkt weer naar het knobbeltje (het begint op een algemeen bezit te lijken) en concludeert dat ze het niet nog een keer gaat proberen, geen risico's meer het wordt een biopt. Hè hè eindelijk een doortastende houding.
Na een verdoving wordt er met een apparaatje inclusief naald een stukje weefsel uit het knobbeltje gedraaid en getrokken. Ik voel dankzij de verdoving niets, maar dat geluid! Het deed mij aan het prikken van gaatjes in je oren denken, met zo een tang. KLAK! De radiologe leeft mee, mijn borst wordt direct blauw, maar ze zegt moederlijk dat het goedaardig lijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten