Niets is zeker in het land van kanker...
Voor de operatie zou een amputatie en een eventuele hormoonkuur voldoende zijn. Na het verslag van de patholoog werd er gesproken van bestralingen van de borstspier en na het multidisciplinaire overleg werd het nut van bestraling betwijfeld en de voorkeur van chemo benadrukt.
Gelukkig ben ik redelijk flexibel want de radiotherapeute (al mijn artsen zijn vrouwen!) belt mij thuis met weer een wijziging. Zij heeft mijn gegevens weer besproken met een andere radiotherapeut en zij zien wel degelijk het nut van bestralen in en......ze willen niet te lang wachten.
Oh, oké maar mijn vakantieplannen over 3 weken? Ze vindt het moeilijk maar gebruikt toch het woordje annuleren. Aaarrghhhh ..... Annuleren?!?
Weg flexibiliteit, dit valt mij zwaar. Het is maar een vakantie ik weet het, maar dit vind ik niet leuk, sterker nog: ik vind het vreselijk en vooral voor de kinderen. Na jaren van Nederland zie ik ons al zitten in Italië. De dames hebben al afspraken gemaakt met vriendinnetjes die toevallig ook gaan, hun bikini's liggen al klaar, bij wijze van dan hè... En ik zie ons al slenteren door pittoreske straatjes met een lekker ijsje en eindigen met een echte cappuccino. Gatsie wat een teleurstelling.
Er schiet van alles door mijn hoofd, de vakantie omboeken naar 2 weken eerder. Ik ruk de kinderen gewoon van school....of iets doen met vliegen in plaats van met de auto etc.... Allemaal moeilijk of zelfs onmogelijk want camping Bella Italië zit al die weken helemaal vol en de oudsten hebben eerst nog een testweek.
Misschien moet ik nu gaan accepteren dat ik ziek ben en dat het niet om een ontstoken teennagel gaat. Valt mij zwaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten