Ppppfffff..... Wie had ooit gedacht dat ik nog eens in zo een winkel zou belanden. Je kent het wel, zo'n oubollige winkel met allemaal paskoppen met stijve pruiken. Het is dat ik dit adres heb gekregen van iemand die helaas zeer ervaren is met kanker en dat ik haar volledig vertrouw, anders was ik direct weer naar buiten gestapt.
Ik word zeer vriendelijk geholpen door de assistente en later komt de Master himself binnen. Een oudere keurige heer die direct veel rust, vertrouwen en vakmanschap uitstraalt. Hij weet duidelijk waar het hier om gaat, kent zijn vak en erkent de emoties.
Binnen een paar minuten heeft hij de juiste kleur en het juiste model te pakken. Ik wil graag mezelf blijven dus het wordt een kopie van mijn echte haar.
Hij laat mij kiezen voor echt of synthetisch haar.... tja wat is beter? De master geeft duidelijk zijn voorkeur: synthetisch. Dit slijt minder snel, blijft mooier en zit altijd goed. Echt haar kan wel maar dan moet je hele goede kwaliteit nemen en dan praat je over een pruik van vele duizenden euro's. Pas dan loop je erbij als Sylvie van der Vaart in haar chemo-periode en aangezien wij wel heel rijk zijn, hihihi, maar net geen voetballersinkomen hebben, is de keus snel gemaakt. Nog even exact de maten opmeten en de pruik kan gemaakt worden.
Ik heb er zowaar een prettig gevoel bij. Tijdens de chemo ga ik er goed gekapt bijlopen, geen bad hairday's. Even denk ik aan de periode die daarna gaat komen, als mijn eigen haar terug gaat groeien waardoor de pruik niet lekker zit......er komt dus een dag dat ik de pruik af moet zetten en dan is mijn lange haar echt voorbij....Ach dat zien we dan wel weer. Nieuwe ronden, nieuwe kansen!
Thuis gekomen kan ik het toch niet laten om weer eens op het "kankerforum" te kijken. Er staat daar een hoop leed, zo kwam ik er achter dat al die leden met schattige roze vlindertjes bij hun naam allemaal overleden zijn, maar het is ook een bron van kennis, tips en humor. Soort van schriftelijke thuisstudie in de kankerwetenschappen.
Zo lees ik een beetje wat mij nog te wachten staat en dat een pruik bij mijn lotgenoten een marmot wordt genoemd en net terug groeiend haar een cavia.... Tja wat moet ik daar nou van vinden!?!? Voorlopig richt ik mij maar op onze echte cavia's, Snoetje, Pluis, Zilver en Choco, hier lekker in het hooi.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten