Vandaag vroeg in de auto op weg naar het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda. Vlak voor vertrek kreeg ik nog een soort van stress want Ferry wist te vertellen dat het Groene Hart meerdere vestigingen had, lekker dan ... waar moeten wij zijn?
Net op tijd arriveren wij in een soort van megadoolhof met vele te kleine verwijzingsbordjes en druk! Ik voel mij er niet echt thuis, in zoverre je hier überhaupt van kan spreken in een ziekenhuis ... ik mis mijn eigen ziekenhuis...
De oncoloog/internist roept ons vlot binnen en het is weer een leuke jonge meid. Haar boodschap was direct en duidelijk: ik krijg AC chemo, Herceptin en een hormoonkuur. Met de eerste ben ik iets van 24 weken bezig, de herceptin een jaar en de hormoonkuur zelfs 5 jaar. Dat is flink!
Ook wil zij mij volgende week terug zien voor een onderzoek van mijn hartpompfunctie, uh...oké?!? En ze wil over een week al starten met chemo...eeeekkkhhh. Dat is snel, te snel! En de bestraling dan? Die gaat voor als er bestraald gaat worden. Morgen heb ik een afspraak met die specialist, even afwachten dus.
Het Groene Hart ziekenhuis zal dus min of meer mijn 2e huis gaan worden als ik het zo hoor. Dus dat doolhof moeten we maar snel eigen maken! We zijn er onmiddellijk mee begonnen want ik moest direct een hartfilmpje laten maken inclusief bloed prikken en wij hebben als een soort van padvinders op missie de gangen doorkruist om alle juiste ruimtes te vinden. Dat viel niet mee...vanuit mijn persoon zegt dat niet veel maar mijn privé TomTom, genaamd Ferry, had ook moeite!
Ondanks de zware lading van ons bezoek daar, hadden we toch lol hierdoor. Ach je moet er maar wat van maken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten