Tja, hoe gaat het met de bijwerkingen? Het is net zoals bij je kapsel, de ene badhairday volgt de andere op en als je eindelijk een afspraak met de kapper maakt, zit je haar ineens geweldig. Zo ook met mijn vervroegdeovergangsellende........want bij de minste geringste inspanning zweet ik mij een ongeluk, ik loop per dag uren glimmend rond, mijn leuk geföhnde haar kleeft geregeld op mijn hoofd en ook de waterproof mascara kan dit geweld niet altijd aan. Op zulke momenten zit ik mijzelf vreselijk in de weg, voel ik mij zeer onprettig en zo brak. Wat is dit een onderschat probleem zeg! Je behoort immers wel door te functioneren, je bent immers niet ziek, terwijl je lijf zweet als een otter en je geheugen last heeft van low battery! Ik haat het....
Zoals Linda de Mol al schreef, de overgang is zo niet sexy! Niet meer paraderen in een strak lijf in kekke maar o zo ongemakkelijke kleding. Haar en make-up de hele dag perfect, zo elegant. Nee mijn voeten kunnen geen hoge hakken meer verdragen, mijn kleding moet praktisch zijn en vooral uit laagjes bestaan voor het geval er weer een zweetsessie aan komt en mijn hoofd loopt geregeld rood aan etc...etc... Maar nu, nu ik bij de oncologe zit, voel ik mij redelijk oké. Dus dat zeg ik dan ook maar... en ach het heeft ook allemaal geen zin. Er valt er weinig tegen te doen en en passant vertelt zij ook nog dat de duur voor Tamoxifengebruik zeer waarschijnlijk opgeschroefd gaat worden van 5 naar 7 jaar. Jippie, ik heb er al 1 jaar 6 maanden op zitten......dat schiet al lekker op, ik ben er bijna.
Maar als je ziet uit welke diepe put ik kom, kan ik nu toch zeggen: Ja het gaat redelijk goed met mij....... en nee ik voel mij inderdaad niet sexy. In mijn leven heb ik nog nooit zoveel aandacht voor mijn borsten gekregen, jammer genoeg is dit niet vanwege een enige vorm van aantrekkelijkheid maar puur ten gevolge van de borstkanker en de reconstructie. Alle ziekenhuizen in de regio hebben mij met ontbloot bovenlijf gezien, dit onderdeel lijkt wel gemeenschappelijk bezit te zijn. Om mijn persoonlijke emotie er een beetje bij terug te laten komen heb ik onlangs een tattoo laten zetten die functioneert als mijn "oorlogswond". Ja kijk maar goed, ja ik heb een gekke borst maar die staat voor kracht, doorzetting, overwinning, power en, en.......
 |
| mijn verse tattoo, |
Om het verhaal nog gekker te maken; ik heb afgelopen week model gestaan voor het Fotoproject Borstkanker. Een project van Michel Grollé ten behoeve van het goede doel, onderzoek tegen kanker. Deze fotograaf maakt mooie portretten van borstkankerpatiënten maar wil de nadruk leggen op charisma en kracht in plaats van littekens. Hij is qua belichting geïnspireerd geraakt door Rembrandt en wil tientallen modellen fotograferen, elk met een eigen verhaal maar wel met een gemeenschappelijke ellende: borstkanker. Een mooi doel, waar ik maar al te graag aan meewerk....uh wel met de nodige overwinning. Want ik ga voor de zoveelste keer uit de kleren maar deze keer niet voor een arts, een radioloog of welke andere medicus dan ook. Nee deze keer ga ik uit de kleren voor jullie, zo eng...... Mijn lijf delen met de echte wereld en niet meer in de veilige cocon van medici.
Maar het is dubbel, aan de ene kant wil ik dat niemand het ziet maar aan de andere kant zie ik het als persoonlijke overwinning en hoe meer het boek verkoopt hoe hoger de opbrengst. Dus ik zeg KOPEN dat boek! Het wordt geen digitale versie maar een lekker ouderwets ingebonden gedrukt boek met mooie foto's en pakkende teksten. Het boek heet IK.
Nieuwsgierig? Koop (bestel) het boek via http://www.michelgrolle.nl/projecten/borstkanker/
