Borstkanker anekdotes - 27 juli 2013

Chemobrain is een term die ik hier in huis en soms ook op mijn werk regelmatig toepas. Het is een goed excuus voor alles wat ik vergeet, verkeerd doe of niet snap... Want één ding is duidelijk; ik heb niet meer de cognitieve vaardigheden als voorheen, pak en beet 1 jaar geleden.  

Maar wat blijkt? De wetenschap heeft het bestaan van chemobrain aangetoond, ik ben dus niet gek! Het zit niet tussen mijn oren...uh tja eigenlijk wel maar dan wel lichamelijk en niet psychisch dan wel te verstaan. Of is het juist andersom?

Dit zeggen de medici er over:

Borstkankerpatiënten die chemotherapie hebben gekregen, rapporteren regelmatig geheugen- en concentratieproblemen. Dat blijkt ook in het brein zichtbaar: als ze een cognitieve taak uitvoeren, zijn de betrokken hersengebieden minder actief. Bovendien tonen scans afwijkingen in de witte stof, die de hersengebieden met elkaar verbindt. De verschijnselen werden waargenomen bij patiënten die al tien jaar ziektevrij zijn. Interessant is dat sommige vormen van kanker meer kans op chemo hersenen veroorzaken dan anderen, en in het bijzonder borstkanker is het meest waarschijnlijk chemo hersenen veroorzakend......

Jippie BINGO! Ik heb weer de hoofdprijs! Zo hoorde ik al bij een select gezelschap wat een HER2neu tumor heeft, waardoor ik fijntjes 27 kuren meer krijg dan andere lotgenoten en daarnaast bof ik maar weer dat borstkanker op de 1e plaats van "hersenchaos" staat. Ik bof dus dubbel....Ja ja het zijn ook altijd dezelfde die mazzel hebben!

Ik merk dat ik zeker niet meer de oude ben, ja ik heb echt een chemobrain. Het heeft al hilarische situaties opgeleverd zoals bij het boodschappen doen beslissen lekker gevulde paprika's te maken en dan thuis te komen met paprika's en.....kippenpoten...tja, dat vult toch wel moeilijk heb ik ontdekt voortaan toch maar weer gehakt kopen. Of je kind van school halen en op het schoolplein je autosleutel kwijt zijn en dan tot ontdekking komen dat je auto met draaiende motor, dus de sleutels gewoon nog in het contact, in het parkeervak staat, zelfs nog met de radio aan. Of je voordeur willen openen met de afstandsbediening van de auto en midden in een gesprek totaal niet meer weten waar het over gaat. Namen, getallen niet meer kunnen onthouden. Of twee kekke bikini's voor je dochters online bestellen en dan na ontvangst tot ontdekking komen dat je ze op verschillende data dubbel besteld hebt, 4 stuks dus....en ze waren niet eens zo leuk in het echie...dus alle 4 weer retour. Of ergens naar toe rijden waar je al jaren komt en totaal niet meer weten welke route je ook al weer moet nemen. Je hond wegbrengen en daarna het hele huis afzoeken waar je hond gebleven is. Op elke parkeerplaats je auto kwijt zijn en zelfs eenmaal voor elkaar gekregen vlot in de auto te stappen en dan tot de ontdekking komen dat je op de bijrijder stoel zit...en nee...wij waren niet met zijn tweeën, ik was gewoon alleen......Niet meer kunnen multitasken, zelfs koken en luisteren naar anderen is al funest. Drukke heftige gesprekken niet meer kunnen volgen, het gaat duizelen. Gel in je haar doen en vergeten de klodder uit te smeren voordat je naar je werk vertrekt, of in de lift stappen en dan bemerken dat hij niet beweegt...eeekkkh hang ik nu vast, wat moet ik doen, gelukkig heb ik mijn mobiel bij mij...oh nee..ben gewoon vergeten een knopje in te drukken, ik sta nog gewoon op de BG,...etc...etc... Er zijn veel meer voorvallen geweest hoor, maar die ben ik alleen vergeten! Maar ik weet wel dat hier in huis er flink om gelachen wordt. Gelukkig maar.

Op het werk gaat het gelukkig beter, want je zou toch maar een beroep hebben waar een grote mate van concentratie, snel schakelen en het hanteren van deadlines gevraagd wordt. En als je een foutje maakt dat je dan gelijk een beroepsfout aan je broek hebt hangen!! Ik werk nog steeds niet volledig en heb nog steeds een klein overzichtelijk bestand, maar de uren waarin ik werk vreten energie. Ik loop dagelijks met mijn hoofd in een lichte mist en kan alleen met flinke concentratie en foefjes (alles uitschrijven, soms hardop lezen) mijn werk doen. Ik heb tot nu toe nog geen klachten gehad, dus ik ga er van uit dat het goed gaat!?! Ik check meerdere keren per dag alle termijnen, ben ik er eentje vergeten of heb ik iets verkeerd genoteerd? Mijn werktempo is dus beduidend langzamer geworden, check, dubbelcheck....

Omdat mijn laatste chemo "pas" 7 maanden geleden is en ik nog steeds 3 wekelijks een infuus Herceptin krijg heb ik nog de ijdele hoop dat dit slechts een tijdelijke fase is en dat ik ooit weer de oude ga worden...of in ieder geval een beetje de oude!

Als laatste heb ik nog een leuke anekdote...niet over mij, maar over hoe de buitenwereld op je kan reageren als ze het woordje kanker horen:
 
Trrrring, trrrring.......
Ik neem op en hoor enorme geroezemoes op de achtergrond....oké...dit is vast een callcenter en dus telefonisch verkoop...mijn humeur daalt onmiddellijk....

Goedemorgen mevrouw zegt een hoge enthousiaste stem, mag ik even een minuutje van uw tijd?

Ik wil nee brommen, maar kom er niet tussen...

Mevrouw ik wil u een enorm geweldig aanbod doen van Provea Lingerie. Ik kan u een leuk setje aanbieden tegen enorm gereduceerd tarief...

Ik probeer er tussen te komen...ik heb geen interesse, ik wil ophangen...maar ik kom er niet tussen...de telefoon er op mikken is een optie maar een soort van beleefdheid houdt mij tegen...

Mevrouw het is echt een mooie aanbieding...u zult er geen spijt van krijgen....(haar stem wordt steeds hoger en harder). Een prachtige BH inclusief slipje...

Ik brom dat ik het niet wil en dat het mij niet zal passen wegens een operatie...uh waarom vertel ik dit haar eigenlijk??
Maar mevrouw onze lingerie past iedereen, ook u. En de kleuren zijn echt geweldig!!!! De pasvorm.........etc....etc.....ze leest duidelijk een tekst van een scherm op.

Mag ik uw adresgegevens noteren?

Ik word nu boos en zeg heel duidelijk: nee, ik heb geen interesse, ik heb borstkanker, ben geopereerd dus die BH daar kan ik niets mee, helaas maar het is niet anders........Zo die zit!

Het wordt stil aan de andere kant, even denk ik dat ze van schrik flauw gevallen is....maar net op het moment dat ik wil ophangen....zegt ze met een grafstem: ik wens u nog een fijne dag! En ze hangt op...Wahhahaaa... Arm kind, waarschijnlijk stond op haar scherm niet het juiste antwoord in dit soort situaties!!!