Anastrozol of Tamoxifen allebei shitzooi - 10 mei 2017

Oké, ik ga het doen, ik zucht en zoek al mijn assertiviteit bij elkaar. Ik ga de behandelkamer in en ga tegenover de oncoloog zitten. Ik gooi het er in 1 keer uit; ‘ ik wil stoppen met Tamoxifen en ik weet dat ik nog niet klaar ben. Maar ik ben er zelf wel klaar mee, ik ga voor een leven met meer kwaliteit. Ik heb er al lang over nagedacht, veel getwijfeld, maar ik ben al die bijwerkingen meer dan spuugzat. Ik mis mijn oude ik, ik ben doodmoe.’ De oncoloog kijkt mij begripvol aan, ‘ja, zwaar hè, ik weet het, u bent helaas niet de enige’. Ze laat een stilte vallen, mijn boze assertiviteit verandert naar een weke versie. ‘Maar u kunt nu niet stoppen,’vervolgt ze. ‘U moet nog 2 ½ jaar. Het is echt belangrijk dat u volhoudt. Weet u wat wij doen? Ik ga een ander middel proberen. Misschien heeft u dan minder bijwerkingen. U moet dan wel om de 3 maanden het bloed laten prikken, dus dat komt er wel bij. Ik maak gelijk het recept in orde en een telefonische afspraak om te evalueren na 3 maanden. Het kan zijn dat u de eerste 6 weken meer klachten ervaart, maar dat kan tijdelijk zijn. Als het niet gaat dan kunnen we altijd terug naar de Tamoxifen.’ De oncoloog kijkt mij tijdens deze riedel de hele tijd begripvol aan. Weg is mijn assertiviteit, ineens weet ik totaal niet meer wat ik hier tegen in kan brengen. Alles lijkt zo niet gepast, hoe had ik ooit kunnen bedenken dat ik tijdens het oneindige behandelingstraject zo maar kon stoppen. Alles in het kader van “hoe overleef ik borstkanker.” Maar wat als ik nu overbehandeld wordt of wat als ik straks toch uitzaaiingen heb ondanks deze lijdensweg? Het vliegt in een flits door mijn hoofd, maar ik parkeer voor de zoveelste keer deze gevoelens. Ik was diegene met een Her2nue afwijking, ik was diegene met een te krappe snijrand van minder 1 mm… Tja ik heb geen keuze, ik wil nog niet dood....ik pak het recept aan en zie dat ik Anastrozol voorgeschreven heb gekregen. Ik zucht, ik ga het proberen.

Thuis gekomen zie ik dat de Anastrozol kleinere tabletten heeft dan de Tamoxifen, ik hoop dat dit synoniem staat voor de impact van de  bijwerkingen. Ik lees bewust de bijsluiter niet, ik wil het niet op voorhand weten. In de afgelopen 5 jaar heb ik iets goed geleerd; ik laat het over mij heen komen, zo gelaten mogelijk. Zo ook deze keer.

De eerste weken gaat het niet slecht. En dan ineens krijg ik van het een op andere moment uit het niets last van mijn linkervinger. Pijn bij het aanraken en moeite met buigen. Gatver waar komt dit nu weer door? Ik probeer mijn linkerhand wat te ontzien. Ik word er geïrriteerd door, ik ben ook zo moe. Ik werk mij 10 slagen in de rondte, het leven gaat immer gewoon door. Verzuim mag toch alleen als je vol in de chemo zit, hierna ben je toch beter?!? Leest u hierbij enige sarcasme? Ja dit klopt.....

De laatste paar dagen slaap ik ook weer zo slecht. En natuurlijk de eeuwige opvliegers komen en gaan net zoals anders, maar ze lijken wel toe te nemen. Mijn lijf brand, ik heb innerlijke onrust en ik word er strontchagrijnig van. Vest uit, vest aan, vest uit, vest aan….rondje lopen, weer zitten, oh nee toch weer een rondje lopen....en ondertussen doet mijn hele lijf pijn. Het lijkt wel flinke spierpijn. Ik bespeur zelfs wat hartkloppingen zo nu en dan. Op het werk houd ik het ondanks dit redelijk goed vol, maar krijg de tegenslag thuis. Ik kom niet verder dan bankhangen. Een sociaal leven ken ik niet meer.

Omdat mijn vinger totaal niet beter wordt, stuurt de huisarts mij door naar de fysiotherapeut met de vraag: beginnende triggerfinger? Wat is dit in godsnaam? Ik ken wel een geweldige Belgische band die zo heet, maar dit zal wel niet bedoeld worden. Ik google het hele net af en wat lees ik; lotgenoten die ook Anastrozol slikken melden onder andere klachten aan vingers en handen. Ik pak de bijsluiter er toch maar bij en lees verschillende pijnklachten, artrose en kans op een TRIGGERFINGER. Het kwartje kan niet duidelijker vallen, ik heb last van de Anastrozol. Tja en wat nu? Stoppen? Of weer overstappen naar Tamoxifen of nog 2 ½ jaar volhouden? Ik weet het niet, ik ben er klaar mee, eigenlijk al heel lang. Mijn assertiviteit gaat weer borrelen.