Vandaag is de dag van de operatie! Thuis hebben we nog even gekeken hoe ik eruit zie, want dit is straks voorgoed weg. Wat een gek idee, onwerkelijk. En toch heb ik er vrede mee, ik heb geen keuze. En ik ben werkelijk blij dat het bij mij in mijn borst zit en niet in een orgaan wat ik niet kan missen of in mijn hoofd etc.... Gek dat een mens toch zo snel kan relativeren als het moet.
We moeten de wekker zetten, ik heb zowaar redelijk geslapen, om op tijd te komen. Wat fijn dat ik direct als eerste geholpen word als je nuchter moet blijven. In het ziekenhuis doe ik het bekende blauwe hemdje aan en maak kennis met mijn slaapplek voor de komende paar dagen. Mijn kamergenoten zijn nog een beetje aan het suffen, het is nog zo vroeg. En dan is het zover, met bed en al ga ik richting OK en neem ik afscheid van mijn liefie. Wat onwerkelijk, ik laat het maar over mij heenkomen. Voordat ze beginnen zie ik nog een bekende naast mijn bed, ze leidt mij af en blijft bij me tot ik slaap. Nou als dat geen veilig gevoel geeft!
De chirurgen zijn beide aanwezig, de gewone chirurg gaat mijn borst en lymfeklier verwijderen en de plastische chirurg gaat proberen of direct een prothese geplaatst kan worden of anders een Tissue expander (een soort van ballon die langzaam de ruimte voor de definitieve prothese moet gaan oprekken). Dit kan zij pas zien tijdens de operatie.
De vloeistof wordt ingespoten, mij ogen vallen snel dicht maar ik hoor nog alles, even val ik weg en direct hoor ik weer alles. Een fractie van een seconde denk ik; als ze maar wachten tot ik echt slaap en dan zzzzzzzz......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten