Het is de week van de controles en vandaag is het ziekenhuis te Zoetermeer weer eens aan de beurt! Wat fijn.....tja....toch fijn om daar weer eens te zijn. Het voelt als thuiskomen, want dit is Gouda nog steeds niet.
De chirurg die de amputatie op haar geweten heeft, wil vandaag de nepborst en ook de echte controleren. Ze vindt de neppe er goed uit zien en zegt letterlijk: zo dat is goed gelukt bij jou! Oh oké......ik mag dus niet klagen en doe dat dan maar ook niet...alhoewel.....een nepborst ziet er niet echt uit, maar voelt ook niet echt.....de linkerkant is nog steeds hard, pijnlijk en koud...
Ze controleert ook de gezonde kant en gaat meerdere keren naar één plekje terug....bbbrrrr het zal toch niet!?!? En dan zegt ze: ik voel hier een verdikking, ik denk aan een kliertje maar laten we voor de zekerheid een mammografie maken...u heeft een vergrote kans op tumoren in de andere borst, dus we nemen geen risico's...
En natuurlijk kan zo'n mammografie niet meteen, pas over 4 dagen mag ik voor deze foto terugkomen. Spannend! Ondertussen is Ferry aangesloten bij de wachtrij van het laboratorium. Hij heeft al wat langer klachten die kunnen duiden op hartproblematiek........dus die gaat ook de medische molen in. Hopelijk een heel klein molentje, want je moet er toch niet aan denken dat hij ook ziek blijkt te zijn!
Op de terugweg kan ik het toch niet laten het slechtste scenario te bespreken: ik weer een tumor of een uitzaaiing van kanker en hij een hartpatiënt......tel daar onze financiële zorg qua onverkoopbaar huis bij op, inclusief de zorgen omtrent mijn oudste en nog meer de zeer slechte belastende relatie met zijn vader.......pppffff... Maar we beslissen vooralsnog hier niet aan te denken, de kans is groter dat wij beide niets hebben....uh... nou ja kanker heb/had ik wel, dat is al zeker.
Bij thuiskomst is er helaas een bericht van de advocaat. Zoals eerder geschreven trachten wij nog steeds de financiële zorg van de kinderen eerlijk te regelen. De wederpartij wil helaas niets oplossen en heeft alles uit de kast gehaald om makkelijk een 3e wereldoorlog te kunnen beginnen! Op geen enkele emotie en frustratie zijnerzijds wordt bezuinigd....
En wat valt dat bij ons beide toch weer zwaar!!! Dit gedrag past zo niet bij ons....Gatver, zijn wij er dan nooit van verlost......de scheiding komt uit eind 2004/begin 2005......pak in godsnaam je leven op!!!!
En wanneer komt toch het moment dat wij alle onrust, beschuldigingen en leugens lachend naast ons neer kunnen leggen? Wij willen niet zo gevoelig meer zijn!!!
Hij heeft het weer voor elkaar: wij worstelen vandaag met verontrustend medisch nieuws....maar het verdriet en onmacht ten gevolge van zijn gedrag voert hier thuis weer de boventoon......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten