Mutsjes - 9 september 2012

We hebben een tegenvallend voorjaar en een natte zomer gehad maar nu is er sprake van een zonnig najaar!! Iedereen geniet met volle teugen, maar ik zit stiekem met smart op het najaar te wachten. Waarom?

Omdat zon en pruik bij mij een onmogelijke combinatie blijkt te zijn. Ik kan vanaf een graad of 20 die pruik totaal niet verdragen. Het zweet druppelt echt onder mijn haardos vandaan en ik word er hondsberoerd van. Ook is combinatie zonnebril en pruik geen succes. Of je doet de pootjes van je bril onder je pruik maar dat ziet er heel merkwaardig uit of je doet ze over je pruik, maar hiermee heb ik al één bril gesloopt... Hoe doen mensen dit die een haarziekte hebben zoals Alopecia? Die zijn altijd gebonden aan een pruik...pppfff....wat zielig! En hoe doen mensen dit die in een warm land wonen? Of ben ik zo'n aansteller???

Ik vind dat haarverlies bij chemo toch nog steeds een groot issue. Ik las laatst dat uit onderzoek is gebleken dat het verliezen van haar naderhand bij veel vrouwen als één van de slechtste herinneringen blijft. Het verliezen van een borst natuurlijk ook, maar dat haar.......

Het is ook gewoon heel onhandig, een pruik is niet eigen en je bent altijd bang dat hij er zonder je hoofd vandoor gaat. Laatst raapte ik iets van de grond op en oeps.......mijn pruik viel mee....gelukkig zag niemand dit.. Zo heb ik nog niet durven fietsen, zal je zien.....waait hij af. Ik kan hem wel vastplakken, maar een zweterige voorhoofd heeft geen plakkracht..... zeg maar....

Een mutsje is ook niet de oplossing, dit gaat op een gegeven moment ook irriteren, want het gaat over je oren heen (achter je oren ziet er megastom uit) en dat elastiek gaat lopen vervelen. En ook dat wordt warm, veel te warm! Dus binnen ben ik vaak blootshoofds ... buiten durf ik niet en dat leidt tot huisarrest..

Tja en dan nog niet te spreken over mijn chemobrain. Dit staat officieel voor geheugenverlies, verwardheid, concentratieproblemen en een algemeen gebrek aan focus ten gevolge van de chemokuren. Ik dacht even dat ik aan Alzheimer was begonnen, want er was ooit een tijd dat ik alles onthield, hele trainingsschema's van alle kinderen moeiteloos kon opdreunen en nooit ..... uh bijna nooit .... wat kwijt was....

Moet wel toegeven dat de leeftijd hier al eerder een kleine aanpassing in het aanbrengen was. Zo heb ik een keer de auto van de buurman geheel ontdaan van sneeuw en ijzel omdat ik dacht dat dit mijn auto was...uh...eerlijk gezegd: deze auto had een heel ander model en andere kleur .... en ook heb ik redelijk recent nog getracht de voordeur van het huis te openen met de afstandsbediening van de auto en ik kan je vertellen, dat lukt niet! Maar nu functioneert mijn geheugen echt bedroevend en het wordt erger met de dag....mijn chemobrain dus.

De kinderen roepen geregeld: mam dat heb je al 3 keer gevraagd, mam dat heb je daar neergelegd, mam dat heb ik je al verteld .......iets van de omgekeerde wereld dus, normaal functioneer ik als iedereen's geheugen hier in huis. Ach misschien dat mijn pubers dan eindelijk begrip gaan krijgen voor ons...ouders!

Het enige wat ik niet vergeet zijn de data van de komende kuren. Dit is momenteel zo'n hoofdonderwerp in mijn leven, dat deze data met rode alarmbellen in mijn hersens geprogrammeerd staan. Morgen 10 september is het weer zo ver... ik mag weer komen opdraven voor de 4e AC kuur.....helaas ik ben het niet vergeten....

Eén voordeel van de pruik: buiten na

een wasbeurt lekker laten drogen terwijl

 ik binnen op de bank tv kijk!