Vandaag op voor kuur Taxol nummer 10 (!) en Herceptin nummer 4.
Behoorlijk brak kom ik mijn bed uit, ik heb hoofdpijn, pijnlijke spieren en botten en intens vermoeid.....een gevoel van heftige griep of veel te veel alcohol. Helaas niets van dit....het is gewoon overbelasting, gevalletje niet goed grenzen bewaken....
Ik heb dit zeer waarschijnlijk overgehouden aan gisteren......we hebben de laatste klusjes in onze andere woning gedaan, want er komt een kijker! Ik wil graag dat het huis zo goed als perfect is, dat we geen kansen op verkoop verspillen. Maar wat valt het fysiek tegen, ik trek het niet...
Maar de boerderij staat er wel heel mooi bij dus dat geeft wel weer een goed gevoel....en vandaag alweer nummer 10 Taxol halen, dus het einde is echt in zicht!!!
Op weg naar het ziekenhuis check ik mijn telefoon en zie ik allemaal lieve berichtjes, er wordt zoveel aan mij gedacht....wat fijn!!!! Maar ineens....bbbrrrr......zie ik een aantal andere berichtjes....boze verwijtende berichtjes....zelfs hatelijk....ex is weer eens in de weer. Ik schiet gelijk in de stress, het doet steeds weer zoveel pijn! Weg is Sabine Dalai Lama.......
In het ziekenhuis constateren ze een alarmerende bloeddruk, dus daar ook maar fijntjes een klein boekje over ex open gedaan.....weten ze in ieder geval waar deze lichamelijke reactie vandaan komt.
Het is hierna nog steeds niet mijn dag, want ondanks mijn favoriete verpleegster mij prikt, gaat dit niet soepel. Au...au....maar uiteindelijk zit het infuus er in en kan er bloed geprikt worden en alvast gestart met de Herceptin. Deze kuur is namelijk niet afhankelijk van bloedwaarden.
Ik voel mij nog steeds beroerd....ook tijdens het inlopen. De verpleging komt bezorgd kijken en is bang dat het door de kuur komt.....dus maar weer opbiechten dat ik de dag ervoor niet zo verstandig ben geweest....ja, ja ik weet het...voortaan beter voor mijzelf zorgen...ik leer het vast ooit wel.
Gelukkig komt er ook groen licht voor de Taxol en krijg ik eerst de lekkere Tavegil ingespoten....ik word lekker suf en kan eindelijk weer een beetje in Dalai Lama sferen komen. Ik suf een eind weg.
Naast mij zit een vriendelijke oudere meneer en die zit op zijn praatstoel. Is nog helemaal vol van zijn diagnose, darmkanker, en alle kuren en medicatie die hij krijgt. Hij praat praat en praat.....pppff... Ik heb moeite te blijven luisteren, ik ben doodmoe. Gelukkig neemt Ferry het gesprek op een gegeven moment van mij over.....en doe ik lekker mijn ogen dicht om 2 uur later weer naar huis te mogen...
Ps: de kijkers voor onze woning.....zijn niet op komen dagen...dus we gaan weer promoten: www.ijsseldijknoord.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten