Dalai Lama - 1 december 2012

Ups en downs passen bij mijn karakter, dus ook nu. Ik zit momenteel even in een "down" vooral als ik in de spiegel kijk...ik heb al eens eerder geschreven; ik lijk wel de captain van de eenborstige Michelinmannetjes...

Om in een "up" te komen probeer ik mijn situatie te relativeren en om te zetten in positiviteit. Hoe dit gaat? Lees hieronder.

1. Ik heb kanker, een levensbedreigende ziekte, ik kan er dus ooit dood aan gaan; maar ik ben er wel op tijd bij, het is niet uitgezaaid en de kans is groot dat dit ook nooit gaat gebeuren. Daarnaast heeft kanker mij weer een stukje persoonlijke groei gebracht, ik kan hierdoor onder andere de hele moeilijke situatie met mijn zoon en zijn vader makkelijker accepteren en los laten. Ook heb ik eindelijk een keer grenzen gesteld.

2. Ik ben 1 borst kwijt; maar ik had het geluk dat er wel een directe reconstructie mogelijk was. Deze reconstructie maakt dat ik er anders uit ben gaan zien, maar in kleding is het perfect!!! Ik heb geen problemen met kleding en losse protheses. Het kan heel veel erger zijn...

3. Ik ben mijn lange haar kwijt.....sterker nog.....ik ben kaal; maar hierdoor ben ik eindelijk verlost van mijn dode punten en kan ik experimenteren met kort haar...wie weet wat het brengt.

4. Ik ben kilo's aangekomen en ik heb een plofkop; het schijnt dat je makkelijker afvalt als je veel overgewicht hebt...dus......en een plofkop maakt dat ik minder rimpels dan voorheen heb....ze worden als het ware uitgedeukt.. Ook is het vanuit medisch oogpunt beter om wat steviger te zijn.

5. Ik moet heel vaak naar het ziekenhuis en word veel geprikt; maar voor prikken was ik al niet bang en ik ervaar het ziekenhuis als een warm bad. De artsen en verpleging zijn lief, meelevend, kundig en warm. Ze nemen mij altijd serieus. Ook gaat Ferry elke keer mee wat zo vreselijk fijn is en een nieuwe band geeft. Ook heb ik ontdekt dat ik hele lieve vrienden, buren, kennissen en familie heb.....zoveel warme hulp en attentie!!!

6. Mijn werkzame leven staat stil; maar ondanks ik mijn actieve leven mis ben ik nu wel lekker onthaast. Ik draag al maanden geen horloge meer...hoe bijzonder is dat! Mijn dochter is al wat langer geblesseerd en ik heb nu iets meer tijd voor haar. Deze situatie had anders veel stress gegeven.

7. Ik voel mij geregeld ziek van de chemokuren; maar ik krijg wel de kans deze kuren te ondergaan, Nederland is welvarend genoeg. Ook is het tijdelijk, er komt een eind aan al deze chemo's....ik ben al ruim over de helft, bijna klaar zelfs..... en deze kuren maken dat mijn kans op uitzaaiingen verkleint of zelfs wegneemt. Ook geniet ik nu al van een dag zonder misselijkheid......heerlijk simpel.

8. Ik leef in onzekerheid, ik ben een kankerpatiënt; maar dit dwingt mij in het nu te leven...nu heb ik een goede prognose en nu gaat het goed met mij....pluk de dag en maak geen zorgen over iets waar je geen controle over hebt. Niemand heeft je morgen beloofd....accepteer en laat los.....een cursusje mindfulness is niet meer nodig.

9. Ik moet noodgedwongen chemisch de overgang in; maar ik ben nu 45 jaar en over een jaar of 5 was ik toch aan de beurt. Daarnaast heb ik heel veel geluk dat ik al 45 jaar ben en geen kinderwens meer heb, ik heb immers al 4 wolken van kinderen op de wereld gezet. Veel lotgenoten zijn jonger en moeten soms door de kanker voorgoed afscheid nemen van hun kinderwens....hoe erg is dat!

10. Ziek zijn is niet makkelijk; maar de kunst is geen slachtoffer te worden, niet boos te zijn maar om juist positieve leerdoelen te stellen. Ik ben blij dat ik dit zo kan en mag bekijken.Dat ik hiervoor de mogelijkheden en het besef heb.......

Sabine al la Dalai Lama