Duizendpoot is wat mij betreft mijn tweede naam. Al heel mijn leven zoek ik de grens van mijn kunnen op en streef ik naar groei. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik 4 kinderen heb, grote schare huisdieren, een intensieve baan en dat ik het zo goed met mijn man Ferry kan vinden...want ook hij heeft wat mij betreft deze bijnaam.....
Maar de afgelopen jaren en vooral na de diagnose borstkanker, vraag ik mij af of ik zo wel verder wil gaan?!? Actief en ondernemend zijn is niet erg en zal ik ook nooit mee stoppen, maar ik heb ook zoveel momenten, taken en bezigheden die ik mijzelf opleg.....maar als je diep in mijn hart kijkt; wil ik het niet... ik doe het vanuit verwachtingen, vanuit onzekerheid, vanuit plichtsbesef etc....
De psychologe die wij in 2011 raadpleegden zij altijd....alleen iets doen als je het echt wilt, als je het kan en als je het energie geeft.....kijk dat is een eyeopener......ik stop acuut met het huishouden want dat voldoet echt niet aan die drie eisen...ik huur een hulp in die elke dag deze klussen overneemt, de kinderen overal naar toebrengt en de administratie waarneemt......en ik? Ik zit als een ontspannen moeder op de bank te wachten met een kopje thee....dat lijkt mij wel wat.
Maar helaas....dit is niet de realiteit, we leven niet in de Efteling.......Dus ik ga stug door met het duizendpoot zijn, ik weet immers feilloos waar alles van iedereen ligt, ik probeer iedereen zijn afspraken te onthouden, ik voel mij schuldig als een gezinslid iets vergeet......ik probeer alles op te lossen en desnoods loop ik nog een tandje harder....en tja wat is het gevolg hiervan....ik hoor de hele dag....mama, Sabine weet jij misschien......?
En daar ben ik nu echt klaar mee! Mijn hoofd kan het niet meer, mijn lichaam nog maar half, chemo, hormoonpillen etc maakt dat ik het niet meer overzie en daarnaast: ik wil het gewoon niet meer!!!
Tijdens de cursus Herstel en Balans komt het ook steeds naar voren, hoe beter we voor ons zelf gaan zorgen, hoe beter wij onze grenzen kunnen bewaken, hoeveel leuker is het leven en een stuk gezonder qua stress. En wanneer is er eigenlijk sprake van stress? Ik lees de schriftelijke opsomming van de symptomen die in mijn Herstel en Balans map zit en wat blijkt; ik heb al vele vele jaren teveel stress. Het gaat in mijn leven te weinig om mij, het gaat bijna altijd om de ander......en daar heb ik geen trek meer in...... uh zeg ik stoer....
Nu nog positief veranderen en volhouden zodat iedereen met mij mee kan veranderen......2013 kom maar op!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten