We kunnen gaan aftellen, nummer 3 van de AC chemo is er afgelopen vrijdag gelukkig in gegaan!!! Ik ben zowaar blij om chemo te krijgen, moet niet gekker worden.
Het wachten op de toestemming van het bloed is deze keer dubbel spannend, want bij aankomst op zaal kan ik gelijk bij de arts komen. Zij zegt mij dat ik er rekening mee moet houden dat de kuur nogmaals verschoven kan worden omdat de tijd die er nu tussen zit, mager is. Oké....daar zit ik dus echt niet op te wachten en zeker de agenda van Ferry niet. Heel veel mensen hebben aangeboden mij te vergezellen bij de kuren, maar hij probeert er toch uit alle macht zelf bij te zijn. Met de nodige stress van dienst.....
De arts vraagt ook naar mijn vakantie te Italië, want zij is diegene die er alles aan gedaan heeft om mij te laten gaan terwijl mijn eigen arts niet instemde. Natuurlijk vertel ik dat wij genoten hebben en dat er geen calamiteiten zijn geweest. Ik zie een geniepig lachje om haar lippen ontstaan en bespeur een soort van rivaliteit als zij mij fijntjes vraagt of mijn eigen arts nog op de vakantie gereageerd heeft. Het lijkt even of ik in een soort van foute soap ben beland.
Ik sta er voor de rest maar niet bij stil......kennelijk zijn specialisten ook gewone mensen met onzekerheden en valsheden....
Terugkomende op de zaal gaat het snel, het bloed is akkoord en we gaan beginnen. En omdat ik deze keer weer een nieuwe verpleegster aan mijn stoel krijg, meld ik direct mijn prikprobleem, uuh in ieder geval mijn eerste slechte ervaring. Deze verpleegster komt uit het ziekenhuis te Zoetermeer en kijkt hoeveel kuren er nog gaan komen en dat zijn er nog circa 27 exclusief andere onderzoeken waarbij ook geprikt moet worden en vraagt zich direct af waarom ik geen Port a Cath heb genomen. Dit is een kastje onder de huid die direct op de bloedbaan wordt aangesloten waardoor het prikken voortaan makkelijker en lees pijnlozer gaat. Ook is de kans groot dat de aderen van de vele chemo's kapot gaan waardoor het prikken steeds problematischer gaat worden.
Maar wat blijkt: het ziekenhuis Zoetermeer doet standaard een Port a Cath plaatsten voordat je begint en Gouda doet het liever niet omdat het toch weer een ingreep onder anesthesie is en dus een risico. En tja.....Gouda is nu mijn ziekenhuis geworden. En nu alsnog plaatsen is al helemaal geen optie meer, mijn afweer is te zwak. Tja.....accepteren en loslaten maar weer. Het zal....
Maar het moet gezegd worden, het prikken gaat deze keer weer redelijk, wel pijnlijker dan de vorige maar geen vele priksessies nodig. De kuur gaat er nu op een andere manier in, langzamer en verdund in de hoop zo de bijwerkingen acceptabel te houden. Ook krijg ik eerst een allergiemiddel ingespoten en daar word ik toch een partij duf van. Ik heb geen krant in mijn hoofd, maar een hele krantenwijk van Zoetermeer, Gouda en omstreken, pppffffff...
Tijdens de chemo's krijg ik toch weer even dat gekke gevoel in mijn luchtwegen maar dat ebt snel weg en voordat we het weten......uuuhhh 5 uur later..... mogen wij weer naar huis. Op 10 september komt de laatste AC chemo. Ik word dan ook gelijk voorgelicht wat mij hierna nog te wachten staat want zeer waarschijnlijk gaan ze direct door met de volgende kuur: 12 keer Taxol en Herceptine, elke week aan het infuus, jippie!!!!!
Thuis aangekomen gaat redelijk, erg moe en grieperig maar geen spugen! De volgende dag neemt de misselijkheid toe en checken we goed of ik alle medicijnen heb genomen, ja helaas...... Nou heb ik deze keer ook niet veel geluk met het weer. Uitgerekend dit weekend is het tropisch warm in Nederland en er wordt zelfs een hitte-record verbroken.
Ik weet met mijzelf geen raad, nergens in huis is het prettig. Beneden hebben we alles dicht en dan toch nog 28 graden. Op zolder, onze slaapkamer, is het 32 en na het lenen van een airco is dit uiteindelijk 26 geworden. En ik heb zowaar nog het meeste last van zelfmedelijden. Voor mijn gevoel is iedereen leuk op het strand, water, zwembad, terras inclusief aan de Mojito en ik zit thuis eenzaam en verlaten naar te wezen...
Oké ik weet het; lang niet iedereen vindt deze hitte fijn en ook ik had bij goede gezondheid echt niet als een ingeblikte sardine naar het strand of zwembad willen gaan, maar toch het idee dat ik hier nu niet uit vrije wil wel of niet voor kan kiezen, voelt anders..... En chemo en ik zijn gewoon geen vrienden, en zullen het vast nooit worden....bah!
Zo hobbel ik het hele weekend door, misselijk, brak en moe en ik hoop dat ik snel genoeg fit ben om te gaan oefenen op een regendans!
Ik heb 'm geprobeerd, die regendans en zowaar er vielen 4 druppels... Ik kon niet meer, ik zat ook een beetje 'vast in mezelf' dat weekend.
BeantwoordenVerwijderenMaar meid, ik vind dat je het goed doet! Nog 1 x AC, dan is die stap ook weer gedaan. Hou vol! xx