De 3e kuur valt mij zwaar, ik ben nu ruim een week verder en ben nog steeds niet lekker.
Eigenlijk waren de eerste dagen na de kuur nog het beste. Wel moe, misselijk en spierpijn maar te overzien en ik doe nog enige activiteit..... want elke avond word ik aan de arm van Ferry "uitgelaten" in de buurt....en dat doet mij deugd! Hoe simpel kan het leven toch worden als je een hele dag tussen 4 muren zit....
Ook ga ik nog even op en neer naar mijn werk voor een kort bezoekje, wel via een haal/brengservice van een collega....zelf rijden is nog geen optie, maar ik ben wel geweest.
Maar de dagen hierna voel ik mij beroerder en beroerder worden. De misselijkheid neemt toe, mijn spijsverteringskanaal maakt er bende van en alle energie is weg. Zelfs zo weg dat ik de ochtend nog net red, maar de middag in bed doorbreng. Op zich ook niet erg als ik daar mijn rust vind....maar dat lukt mij helemaal niet!
Wat is er in godsnaam met mij aan de hand? Ik voel mij ziek, doodmoe, krachteloos, maar binnen in mijn lijf draait er een warme krachtige motor. Ik heb klamme zweet en zet de ventilator ter verkoeling aan. Het is vast nog te warm op zolder....maar dan krijg ik het weer koud....hup ventilator weer uit. Liggen lukt niet want het matras geeft teveel warmte af en ik heb rusteloze benen.....even een nat washandje halen, op mijn hoofd leggen en rondjes in de slaapkamer lopen. Ja dat helpt even, maar mijn maag draait zo.....Ik zal toch geen koorts hebben? Want dan moet ik naar het ziekenhuis toe, omdat mijn bloed niet op sterkte is, zijn ze hier heel voorzichtig mee...... Help ik ga echt niet meer in dat ziekenhuis liggen, echt niet.....nee gelukkig ik heb geen koorts. Maar waarom voel ik mij zo raar ziek? Ik herken mijn eigen lichaam niet, het maakt mij angstig. Waarom kan ik niet gewoon lekker in bed liggen als ik mij rot voel? Ik word gek van de innerlijke onrust. Zal het van de chemo's komen of zijn dit nu ineens overgangsverschijnselen? Maar waarom heb ik deze dan nu ineens.......kortom mijn hoofd draait op volle toeren en mijn maag/darmen ook....
Mijn lichamelijke conditie heeft een grote invloed op mijn geestelijke......ik ben down....Waar gaat het eigenlijk allemaal om? Wat een ellende moeten mensen in zijn algemeenheid meemaken, er is zoveel leed. Ik kan geen krant zien of er is een peuter verdronken, vrachtwagen verongelukt en hele volksstammen vallen om aan levensbedreigende ziektes zoals kanker......Op zulke momenten absorbeer ik alle slechte berichten.....Wat doen we hier eigenlijk met zijn allen? Iedereen moet weer zien te overwinnen om uit zijn persoonlijke dal te klimmen....en waarvoor? Wachten op het nieuwe dal? Wat als mijn chemo's klaar zijn kan ik dan weer het leven oppakken en de drive weer vinden? Of wat staat mij dan weer te wachten? Als ik denk aan ons 2e huis dat al 6 jaar te koop staat, de financiële zorg hierom, de problematiek omtrent mijn zoon en nu kanker.... ik ben er zooooo vreselijk klaar mee....en deze denkwijze is zooooo niet Sabine. Ik ben mijzelf even kwijt...
Tja.....dit klinkt serieus depressief....I know....En zo zit ik er gelukkig niet altijd in hoor. Gelukkig niet, het is veel meer jantje lacht dan jantje huilt..... Ik heb hier vooral last van als ik beroerd ben en angstig word en dit vooral in de eerste week na de chemo.... En dat is nieuw voor mij, want ik ben over het algemeen niet zo snel angstig. Ik heb immers voor hetere vuren gestaan.....en ik ben niet bang voor medische ingrepen, heb zelfs heel stoer 4 kinderen op de wereld gezet zonder pijnmedicatie. Ik raak niet zomaar in paniek...
Maar ik moet toegeven dat deze fase van mijn leven mij soms anders valt.....ik ben soms stoer maar niet altijd....en soms ben ik ongerust en in paniek als mijn lichaam en geest anders doen dan gewend....Ik vertrouw mijn lichaam niet altijd meer.....En ik mis ook gewoon mijn oude leven. Ik wil niet ziek zijn, ik wil niet afhankelijk zijn......ik wil een onbezorgd leven! Voor mij weer een gevalletje leerproces...Tja het leven is geen krentenbol!
Als Ferry thuis komt vertelt hij dat hij zich ook niet lekker voelt, last van zijn maag, hoofdpijn en klamme zweet........ik denk dat we beide een virusje hebben opgelopen....
Op dit moment zit ik in mijn 3e ac chemo. WT ontzettend herkenbaar en fijn om te lezen. De eerste twee gingen redelijk goed maar deze valt zwaar. Ook verhoging en vrees dat er iets is blijven plakken. Jij bent er gelukkig vanaf. Voor mij nog even doorbijten. Lastig. Maar ondanks dat je minder schrijft kijk ben ik benieuwd hoe t verder met je gaat. Groeten Wendy, lotgenoot
BeantwoordenVerwijderen