De chirurg bekijkt de wonden van mijn plastic borst en onderzoekt de echte. Ze vindt dat alles er goed uit ziet. Geen verdenkingen van een nieuwe tumor en of uitzaaiingen.....in zoverre ze dat zo kan zien. Over 3 maanden retour.....
Desgevraagd vertelt ze mij nog iets wat mij enorm geruststelt.......het is vrij medisch dus je kan dit onderdeel ook skippen....maar voor mij is het van belang dat bij een recidief van een tumor in de nepborst, deze voor de prothese zal zitten en dus makkelijk zichtbaar zal zijn....de prothese zit immers van achteren direct tegen mijn borstwand aan (spieren/ribben) en daar zit geen borstweefsel meer.... en theoretisch groeit daar geen recidief. Dus de eerdere discussie omtrent controle van de borst achter de prothese is feitelijk zo goed als zinloos, uh......in zoverre iets in de kankerwereld überhaupt zeker te stellen is.
Dit verhaal geldt echter niet voor uitzaaiingen...maar deze ontwikkeling heeft ook een heel ander oncologisch beleid. En daar wil ik mij heel ver van houden!
Dus weer iets geleerd, iets wat mij in de toekomst meer rust geeft...
Over rust gesproken; deze is vandaag flink verstoord door de start van het revalidatieprogramma Herstel en Balans, gegeven in het Zoetermeers Ziekenhuis.
De hele groep staat, na een uitgebreide introductie aangehoord te hebben, klaar in sportieve kleding inclusief mutsje en of pruik. Deze groep voelt kennelijk zo prettig en vertrouwd dat we deze hoofdbedekkingen direct in de kleedruimte achter laten. We betreden allemaal met ons semi blote bolletje de trainingsruimte en starten eerst met het bewonderen van ieders kapsel dan wel pluis of sprieten
Dit levert nog een grappig voorval op: alle dames moeten natuurlijk eerst naar de toilet alvorens te starten, maar er is in deze "veilige" trainingsruimte maar 1 exemplaar. De andere toiletten liggen in de centrale hal.....de hal waar andere mensen in het wild rond lopen, de echte wereld......tja en dat is eng!!!
Ik geeft toe....ik ben een watje, ik overwin mijzelf niet....ik wacht mijn beurt voor die ene veilige toilet af, maar een lotgenoot is heel stoer en loopt zonder blikken of blozen blootshoofds de hal in.......als ze terug komt wordt ze door ons als een olympisch kampioen onthaald!!! Wat stoer zeg...
Vandaag starten we niet direct met de individuele training, maar met het borgspel....uh...ja het borgspel. Ik hou niet van spelletjes.....
Maar ik geef toe....ondanks mijn weerzin tegen spelletjes...het is leuk, erg leuk zelfs. We spelen een soort van memoriespel in combinatie met rennen. Het valt mij op dat ik conditioneel redelijk fit ben, ik ren redelijk makkelijk heen en weer maar mijn spieren en mijn nepborst.... auw!!!!!
Ook breekt een oude blessure op....ik krijg last van mijn rechter enkel en.......wat ook blijkt: mijn geheugen is pppffff..... Ik probeer een systeem aan te brengen in het omdraaien van de kaartjes van het spel maar kan mijn eigen regels totaal niet onthouden.......hahahahaaa, geweldig!!! En het leukste is nog dat de anderen hier ook last van hebben. Gevalletjes chemobrain?
Doel van dit spel is om te leren aan te geven welke inspanning een activiteit kost....de borgscore.
Bij herstel van kanker en chemo is het namelijk heel erg van belang dat je niet ondervraagd wordt want dan bouw je niets op, maar zeker ook niet overvraagd. Overvragen (overbelasting) leidt tot een slechtere conditie en wellicht uitval....
Zal dit funeste overvragen ook gelden in een gezin? Zo ja dan moet ik met een aantal gezinsleden nog een pittig gesprekje gaan voeren! En dan start ik eerst met onze 4 vierpotige~verharende~plassende~snurkende~blaffende monsters in huis:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten