Vermoeidheid - 25 januari 2013

Herstel en Balans is leuk!!!! We zwoegen gezamenlijk wat af en we leren elkaar steeds beter kennen.

Had ik eerst het idee dat het sporten daar redelijk makkelijk was...nou daar kom ik nu echt op terug! De gewichten en minuten worden per les flink opgevoerd!

Ik train mij suf en zweet mij suf.....ook iets wat ik niet ken van mijzelf! Zweten was iets wat ik niet goed kende, pas na heel maar dan ook heel intensief trainen of na een lange zit in de sauna ga ik iets zweten...maar nu! Ik sta nu nog geen 5 minuten op de crosstrainer en dan kan je mij al uitwringen....en weet wat je dan mist? Wenkbrauwen en wimpers!!!! Het zweet loopt zo mijn ogen in...prikken...wat ik vervolgens met een handdoekje tracht weg te halen.....maar daar ontstaat nieuwe problematiek: mijn zorgvuldig getekende wenkbrauwen veeg ik dan in dezelfde beweging mee en weg....tja...

Maar Herstel en Balans is echt erg leuk, sporten onder begeleiding is geweldig. Bij gekke pijntjes, duizelingen of bijvoorbeeld een fikse zweetaanval kan onze fysiotherapeute ons geruststellen, het hoort er allemaal bij....want wat blijkt....we hebben allemaal de nodige belemmerende bijwerkingen en of beperkingen overgehouden.

De psychologe heeft mij deze keer ook zeer nuttige informatie gegeven over vermoeidheid bij kanker...Want daar krijgt 70-90%  mee te maken en ik ook dus. Deze vermoeidheid laat zich erg moeilijk omschrijven en is ...daar gaan we weer....zeer grillig en soms onvoorspelbaar. Het wordt als ware plots over je heen gegooid en kan maanden en soms langer wisselend aanhouden....goh dat geeft de burger moed zeg maar!

Voor mijzelf is het nog te behappen. Fysiek ben ik redelijk fit, niets zoals voorheen maar ik mag niet klagen. Ik kom redelijk de dag door zonder extra slaapjes...Mijn grootste probleem is juist meer cognitief in de vorm van mentale moeheid, niet meer kunnen concentreren en soms een totaal onvermogen om nog helder te kunnen denken. Dit breekt mij in momenten enorm op en vooral in mijn gezin. Zeer vaak zijn de kinderstemmen, blaffen, tv's etc....teveel voor mij en vooral als er een reactie van mij verwacht wordt. Want zet je mij op een verjaardag met veel herrie, dan heb ik er minder last van. Gek hè? Het is dan ook zo moeilijk om je grenzen te leren kennen.

Maar de psychologe heeft mij deze week ook doen inzien dat ik in ieder geval niet handig met mijn energie omga en dat ik op deze wijze wellicht de vermoeidheid in stand kan houden....want ja dat schijn je ook nog te kunnen doen.....en dan willen we natuurlijk niet!

De bedoeling is de activiteiten altijd per dag te doseren en niet pas te stoppen als je een lichamelijk signaal krijgt. Na elke actie moet er rust zijn en dan weer de volgende actie....en dit elke dag ook al heb je een hele slechte dag en wil je niets of juist een goede dag en wil je alles. Zo bouw je weer je conditie op....een soort van intervaltraining.

Wat ik tot nu toe deed was zoveel mogelijk achter elkaar doen zo lang ik fit was en dan halverwege voelen dat het zwaar is...maar nog effe volhouden want als het af is dan mag ik rusten...om vervolgens als een dood vogeltje de avond door te komen.

En mijn rusten is kennelijk ook geen rusten, want ik zit wel geregeld op de bank met een boekje of de ipad maar dan wil er ineens een hond de tuin... ja dag...ik zit net.....pppfff....gaat dat beest nu als een idioot staan blaffen...oké....dan toch maar de tuin in...en dan weer lekker zitten, waar was ik ook alweer....Wat nu weer?!? Een andere hond wil ook naar buiten en die probeert de deur zelf te openen...om toch enigszins de verf op de posten te sparen sta ik maar weer op......Ondertussen komt er een kind beneden....wat eten we? Gatver zegt ze en kibbelt met haar zus....of ik die ook even kan overhoren want het is testweek en ze moet toch echt een goed cijfer halen...uh ja hoor...oh de telefoon gaat......voor andere dochter...wacht ik roep haar even. Nu is er een hond die denkt de postbode te kunnen aanvallen met een woest geblaf.....waar is de plantenspuit....even zoeken, misschien helpt het.....of ik al klaar sta om naar de training te rijden want het is bijna tijd...uh echt.....ja shit we moeten ons zelfs gaan haasten......bah staat er nu een hond te spugen? Wacht even...ik ruim dit even op en dan ga ik rijden....

Mijn les is dus: voortaan ga ik dus op bed liggen....iedereen moet mij met rust laten als ik daar ben....ik heb alleen helaas geen deur die ik dicht kan doen. Zouden oordoppen helpen?