De eerste buitenrit - 15 april 2013

Gewapend met dikke luierbroeken (oftewel fietsbroeken), vingerloze handschoenen en hippe helmen rijden wij in de auto wel te verstaan..... richting de Utrechtse Heuvelrug voor onze eerste buitenrit.

Onderweg bespreken lotgenoot Marion en ik wat we nou verder nog aan moeten doen, want het wordt vandaag de eerste warme dag. Tja we blijven echt vrouwen hè? Want stel je voor dat je het onderweg te koud of te warm krijgt. Ferry maakt zich niet druk, die merkt het allemaal wel.

We zijn vandaag opgedeeld in 2 teams, want er zijn niet genoeg tandems om allemaal tegelijk te gaan fietsen. Dit gaat ook zo op DE dag, 6 juni, gebeuren. Er is een ochtend- en een middagploeg.

Na wat instructies en het aanpassen van zadelhoogtes gaan we starten....en dat valt niet mee. Probeer maar eens tegelijkertijd op te stappen en direct weg te fietsen met zo'n lang apparaat......tandem genaamd. Om te beginnen hebben wij, Ferry en ik, al een verschillend standbeen.....heeft er misschien mee te maken dat ik rechtshandig ben en hij linkshandig, maar dat het onhandig is...... is wel duidelijk. Dus na wat flinke pogingen om halverwege op de fiets te springen, horen wij dat de stoker, de achterzitter, alvast moet gaan zitten voor vertrek en de pedalen zo moet zetten dat de captain, de voorzitter, makkelijk weg kan komen...oké.....dat werkt!!

Onderweg komen we wat heuvels tegen om vervolgens de Grebbeberg (52 meter) te doen. Dat valt vies tegen zeg. We draaien een klein facet maar trappen ons rot. Ferry heeft alles onder controle, maar ik bereik toch een grote mate van hijgende ademnood. Boven gekomen horen we dat dit nog helemaal niets is vergeleken met de Alpe....dat geef de burger moed zeg!!

De rest van de tocht, met nog een flinke heuvel, gaat iets beter, wij krijgen er iets meer handigheid in. Want rijden op een fiets met vele versnellingen en dan ook nog een tandem geeft specifieke problemen.

Ik zit achterop en zie door de lengte van Ferry helemaal niets. Dus als hij niet communiceert schrik ik mij rot als we de bocht omgaan, vlieg ik zowat met m'n tanden in het stuur als hij schakelt of kan ik mijn krachten niet verdelen als ik niet weet hoe lang de klim is. Het is eigenlijk een goede relatietherapeut die tandem; praten met en luisteren naar elkaar....nou en dat kan zo nu en dan tegenvallen.

Maar wij hebben genoten, we hadden mooi weer en ja....natuurlijk kregen we het te warm en hadden we dus teveel aan. Lekker rondtoeren in een mooie omgeving.........beter dan dat 2x wekelijks spinnen in het zweethok. Over 14 dagen mogen we weer, kijken of we de "heuveltjes" dan al wat makkelijker gaan beklimmen....

Wilt u nog doneren aan het KWF via mijn fietsactie? ik zit momenteel op ruim 70%, dus nog geen 100%!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten