Dit houdt in dat ik na een lange file te laat binnen kom met een te hoge hartslag en vervolgens tevergeefs op de vertrouwde 4 verdieping op de dokter sta te wachten terwijl zij mij nu kennelijk verwacht op de polikliniek helemaal beneden....ik krijg daarna geen plek op de stoelen in de bekende chemokamer maar op een bed in een kamer ernaast......en nee ik lig niet graag op bed met het inlopen van de chemo....daarna mag ik wel naar een stoel maar dan in een koud achtergelegen kamertje met een andere lotgenoot. Gelukkig blijft de verpleging vriendelijk, hardwerkend en enthousiast...dus we houden de moed er maar in.
Ik krijg ook nog de gouden tip: waarom heb ik geen paracetamol geslikt toen ik zoveel botpijn en spierpijn had? Tja....gewoon niet aan gedacht. Het advies is nu: voordat de pijn begint starten met slikken en elke dag de maximale dosis nemen.....Mocht dit niet helpen dan kan er een zwaarder middel voorgeschreven worden. Simpel toch....? Ik ga het proberen.
Dus tot nu toe gaat het redelijk goed, alleen moe met hoofdletters. Ik slaap mij een slag in de rondte, maar er komt maar geen moment dat ik uitgerust ben. Ook sta ik op met dikke oogleden en wallen...ik ga zoals mij al eerder voorspeld vocht vasthouden. Tja....
Gelukkig heb ik wel genoeg energie om mee te doen aan een workshop van Look Good.....Feel Better: praktische informatie en advies over uiterlijke verzorging bij kanker!
De informatie en advies is voor mij niet zo weggelegd, maar wat is het gezellig zo allemaal met lotgenoten. Lekker ongegeneerd in je kale bolletje ervaringen uitwisselen, een grote toilettas met producten krijgen en als klap op de vuurpijl: pruiken wisselen...
Dit is de blonde versie van mij:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten