Wat lijkt mij dat heerlijk....kon ik dat ook maar toepassen op mijzelf......Dan zou ik de tijd terugzetten naar de periode voor en tijdens ons trouwen....zo ergens eind 2009 tot half 2010...
Ik zeg thuis regelmatig dat wij net op tijd getrouwd zijn, mijn oudste woonde op dat moment nog bij ons en ik was nog niet ziek....en niet onbelangrijk als bruid...ik had mijn haar nog.... Als ik terug denk aan alle leuke dingen die wij toen gedaan hebben qua voorbereiding.
Samen met Ferry op trouwjurkenjacht....zo ongebruikelijk met je aanstaande man, samen zijn pak ontwerpen, alle locaties afgaan die konden schikken met onze lijst met eisen. Kleding voor de kinderen regelen, voorgesprekken met de ingehuurde ambtenaar, gekke verrassingen verzinnen, samen met de meiden de bedankjes en tafelaankleding maken en als klap op de vuurpijl: met ons zessen op dansles om de openingsdans op I Gotta Feeling van The Black Eyed Peas spetterend uit te voeren. Zelfs mijn oudste, toen al bijna 15 jaar en een lekkere puber, deed enthousiast mee. Hoe bijzonder is dat?!?
Ik denk er geregeld met een warm gevoel aan terug....wat was het leuk en deze herinnering pakt niemand mij ooit meer af. Ook nu niet, nu het soms lichamelijk en psychisch zwaar is....ook niet als ik maanden niets van mijn oudste hoor....ook niet als ik soms bang ben niet te genezen....
Zo nu en dan hebben wij deze herinneringen heel hard nodig, want voor mij en ook voor Ferry is het momenteel een weg van doorgaan en volhouden....We zijn beide redelijk nuchter en positief ingesteld maar toch....soms komt er angst: word ik voorgoed beter, krijg ik ooit uitzaaiingen? Wat staat ons nog te wachten? Wanneer verkoopt ons andere huis, houden we ons financieel staande in deze tijden? En wanneer kunnen wij weer een warm en volledig gezin zijn?
Maar de kunst is om ook tijdens diepe dalen de lichtpuntjes te zien. De meiden doen het op een kapotte elleboog van de jongste na......allemaal goed. Het zijn hele lieve meiden waar ik een goede band mee heb. De honden zijn nog allemaal gezond en geven mij een hoop werk maar ook levensvreugde....we hebben een heerlijk huis en ik heb Ferry die naast een hoge bloeddruk/ cholesterol nog energiek genoeg is om mij te ondersteunen...en wij vinden elkaar nog steeds leuk....Ik geniet van een dag zonder misselijkheid, een dag met een zonnetje en van een kaarsje aan bij de tv....Hoe simpel kan het soms zijn?
Fijne herinneringen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten